Drop it like it's hot

Þá eru jólin liðin í öllum sínum ljóma. Stystu jól sem ég hef upplifað hingað til en ágæt voru þau nú samt. Fallegar gjafir, góður matur, andvökunætur og mikill svefn, kíkt á lífið niðrí bæ á annan í jólum, Kiefer Sutherland borinn augum (sem er by the way svo lítill að það hálfa væri sautján). Já, bara þetta venjulega. Fallegasta gjöfin mín var án efa bleiki ipod mini-inn (með fullri virðingu fyrir öllum hinum gjöfunum sem ég fékk, þær voru líka fallegar) og er ég búin að hlaða hann fullan af tónlist. Setti einhver 800 lög inná hann á jóladag en er þó bara búin að hlusta á sömu tvö lögin aftur og aftur enda eru þau æðisleg. "Drop it like it's hot" með þeim Pharrel og Snoop Dogg og "Millionaire" með Kelis og Andre 3000. Þegar ég fæ ógeð á þeim er aldrei að vita nema að ég gefi hinum 798 lögunum sem eru inná ipodinum mínum tækifæri en þangað til þá eru það bara þessi tvö sem fá alla mína athygli.

Gleðileg jól!

Jólin týnd

Jólastemmningin mín er týnd. Ef einhver verður á vegi hennar má sá hinn sami endilega láta mig vita því nú eru bara tveir dagar til jóla og enga sérstaka tilhlökkun ber ég í brjósti fyrir þessum jólum.
Held ég sé ennþá að jafna mig eftir þessa leiðinlegu prófatörn og hið ennþá leiðinlegra ferðalag sem ég átti heim til Íslands. Var að ferðast ein svo þurfti að skipta um sæti ég veit ekki hvað oft svo hinn og þessi gætu setið saman og var með yfirvigt og ég veit ekki hvað. En nóg um væl. Ég veit hvað getur glatt mitt litla hjarta. Maraþonáhorf á Mæðgurnar (e. Gilmore Girls). Móðir mín tók þetta allt upp fyrir mig á meðan ég dvaldi í Danmörku svo nú hef ég nóg að gera í fríinu mínu. Þangað til næst.

Scrubs og skólabækur

Ég er búin að læra svo mikið að held að hausinn springi bráðum.
En þessi leiðinlegasta prófatörn af öllum prófatörnum (segi þetta alltaf) er brátt á enda komin. Og þá tekur ekkert nema eintóm hamingja við. Ég fer í 6 vikna frí og get loksins farið í bað. Ekki það að ég þrífi mig ekki hér í Danmörku heldur eru ekkert nema asnalegar sturtur hér með engum sturtubotni og undirrituð vill geta legið endrum og sinnum í baði. Hnuss.

Það eina sem hefur haldið mér á lífi í þessum prófalestri(ásamt Kanye West sem by the way gerir ekkert annað en dissa fólk sem nær sér í háskólagráðu) eru samt sjónvarpsþættirnir Scrubs með hinum stórskemmtilega Zach Braff í fararbroddi. Niðurhalaði fyrstu þrem seríunum fyrir stuttu og hef því legið í þessu í pásunum mínum. Já, alveg stórskemmtilegar pásur. Í alla staði vel skrifaðir og leiknir þættir sem hafa miklu meira innihald en maður heldur í fyrstu.

I Eat Dinner

Sá Bridget Jones um daginn (The Edge Of Reason) og er myndin með eindæmum fyndin og skemmtileg. Hló ég mikið, vægast sagt. En þrátt fyrir hið gífurlega skemmtanagildi sem myndin hefur þá hefur hún að geyma eitt sorglegasta lag sem ég hef heyrt. “I Eat Dinner” í flutningi Rufus Wainwright og Dido. En fallegt er það. Hann Rufus er sko með angurværa rödd.

I Eat Dinner

I eat dinner at the kitchen table
By the light that switches on
I eat leftovers with mashed potatoes
No more candlelight, no more romance, no more small talk
When the hunger's gone

I eat dinner at the kitchen table
And I wash it down with pop
I eat leftovers with mashed potatoes
No more candlelight, no more romance, no more small talk
When the hunger stops

Never thought that I'd end up this way
I who loved the sparks
Never thought my hair'd be turning to gray
It used to be so dark, so dark

No more candlelight, no more romance, no more small talk
When the hunger's gone
No more candlelight, no more romance, no more small talk
When the hunger's gone
When the hunger's gone

Never thought that I'd end up like this
I who loved the night
Never thought I'd be without a kiss
No one to turn off the light
Turn off the light

I eat dinner at the kitchen table
By the light of the TV screen

I eat leftovers with mashed potatoes
No more candlelight, no more romance, no more small talk
When the plate is clean
When the hunger's gone, when the hunger's gone